آموزش مولفه های خوشبینی از طریق اسناد، تمثیل، اسناد و تمثیل در افزایش خوشبینی دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه شهر همدان

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر بخشی آموزش مولفه های خوشبینی از طریق اسناد، تمثیل، اسناد و تمثیل بر افزایش خوشبینی دانش آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه شهر همدان بود. روش تحقیق این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول مقطع متوسطه در دبیرستانهای دولتی و روزانه شهر همدان می باشد . جهت انتخاب گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای دو دبیرستان شهید حجه فروش و مهدیه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خوشبینی، ترجمه گنجی (1379) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. در چارچوب طرح آزمایشی 96 نفر از دانش آموزان دو دبیرستان به صورت کاملاً تصادفی در 4 گروه 24 نفری(3 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) قرار گرفتند و از آنها پیش آزمون به عمل آمد. طرح آزمایشی برای هر کدام از گروههای آزمایش طی 10 جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسات آموزشی از هر چهار گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شده است. نتایج نشان داد ه است که آموزش مولفه های خوشبینی از طریق سبکهای اسناد بر بهبود خوشبینی دانش آموزان معنادار نبوده ولی آموزش مولفه های خوشبینی از طریق روش آموزشی تمثیل و نیز روش ترکیبی اسناد و تمثیل بر بهبود خوشبینی دانش آموزان معنادار بوده است. همچنین در مقایسه اثربخشی این 3 روش ، بیشترین اثربخشی به ترتیب مربوط به روش اسناد و تمثیل، تمثیل بوده است.